“Hikâyelerin İzinde: Kitap, Film ve Seyahat”

  Sait Faik’in hikâyelerini okurken insan sanki bir sahil kenarında oturmuş da, yan masadaki iki balıkçının sessizce konuşmalarını dinliyormuş gibi bir hisse kapılıyor. Semaver – Sarnıç da tam böyle bir kitap. Semaver, Sait Faik’in dünyasını ilk kez açtığı kapı gibi. Hikâyelerde bir telaş yok; şehir kalabalığının, yoksulluğun, küçük sevinçlerin içinden sakin sakin süzülen bir insanlık hâli var. Özellikle emekçilerin hayatına gösterdiği şefkat, okur ile anlatıcı arasında görünmez bir bağ kuruyor. Ben “Semaver”i okurken en çok şunu hissettim: Sait Faik büyük sözler söylemeden insanın kalbine dokunmayı başaran yazarlardan biri. Sarnıç ise aynı dünyanın biraz daha durgun, biraz daha içe dönük yüzü. Hikâyelerdeki hüzün kendini daha net hissettiriyor. İnsanların küçücük hayatlarına sığdırdıkları koca yalnızlıklar, Sait Faik’in lirizmiyle birleşince oldukça etkileyici bir atmosfer oluşuyor. Bu iki eser yan yana durduğunda şunu düşündürüyor: Sait Faik’in hikâyeleri bir ...

      Tellerin Ardındaki Gökyüzü: Uçurtmayı Vurmasınlar Ne de özlemişim seni Barış… Ne de hasret kalmışım o masumluğuna. Kaç sene oldu, dur şöyle bir hesap edeyim… Otuz seneyi geçmiş. Bir yıl üç yüz altmış beş gün olduğuna göre, ne kadar özlendiğinin hesabını sen yap Barış Feride Çiçekoğlu’nun kaleminden çıkan Uçurtmayı Vurmasınlar , bir çocuğun gözünden dünyayı, özgürlüğü ve insanı anlatıyor. Ama bu bir çocuk kitabı değil; çocuk gözünden yazılmış bir yetişkin gerçeği aslında. Barış, bir hapishanenin soğuk duvarları arasında büyüyen küçük bir çocuk. Onun dünyası tellerle çevrili, gökyüzü çerçevesiz ama sınırlı. Güneşi tellerin ardından gören, avluda birkaç saatliğine özgür kalabilen bir çocuk düşün… Ne kadar acı değil mi? Barış, kadın mahkûmlar arasında dolaşırken en çok İnci’ye yakınlık duyuyor. İnci onun için bir kuşun kanadında saklı bir inci tanesi gibi. İnci hapishaneden çıkınca yazdığı ilk mektubunda şöyle diyor: “Çerçevesiz gökyüzünü ve tel gölge...

Odysseia , Troya Savaşı'ndan dönen kahraman Odysseus’un (Ulysses) eve dönüş yolculuğunu anlatır. Bu yolculuk, yalnızca fiziki bir dönüş değil, aynı zamanda kendini keşfetme ve insanın doğasıyla yüzleşme sürecidir. Odysseus’un Itaka’ya dönüşü tam 10 yıl sürer ve bu süre boyunca sayısız zorlukla karşılaşır: Sirenlerin büyüleyici şarkıları, insanları taşa çeviren Kirke, insan yiyen Kiklop Polyphemos, deniz tanrısı Poseidon’un gazabı gibi mitolojik engellerle doludur. Evine döndüğünde, Odysseus bir başka mücadeleyle karşı karşıya kalır: Sarayını ele geçirmeye çalışan taliplerle. Destan, yalnızca bir macera öyküsü değil, aynı zamanda sadakat, zeka, azim ve insan ruhunun sınırlarını sorgulayan bir eser. Homeros’un Odysseia ’sı, hem kahramanlık destanı hem de insan doğasını derinlemesine ele alan bir eser olarak öne çıkar. İşte eserin bazı güçlü yönleri: Tematik Derinlik Odysseia , yolculuk temasıyla bireyin kendini bulma sürecini işler. Bu tema, modern okuyucuya bile hitap ed...