“Hikâyelerin İzinde: Kitap, Film ve Seyahat”

Mavi Çinilerin Gölgesinde – Gökmedrese’de Bir Gün Tokat’ın kalbinde, taş duvarlarıyla sessiz bir bilgelik taşıyan Gökmedreseye adım attığım anda, ilk olarak beni karşılayan şey mavi çinilerin göz alıcı derinliği oldu. O an durup sadece baktım. Sanki zaman durmuştu. Şehir sustu, yalnızca ben ve taşlar kaldık. Bu mavi çiniler sadece bir süs değil, adeta geçmişin nefesini taşıyordu. Dalgın gözlerle düşündüm: Kimler geçti bu çinilerin altından? Hangi bilginler bu huzurda büyüdü, hangi kelimeler burada öğrenildi? Gökmedrese'nin Tarihçesi Gökmedrese, 1277 yılında Anadolu Selçuklu Devleti vezirlerinden Muineddin Süleyman Pervane tarafından yaptırılmıştır. Adını, duvarlarını ve özellikle taç kapısını süsleyen turkuaz renkli çinilerden alır. Mimari olarak Anadolu Selçuklu medrese geleneğini yansıtan yapı, açık avlulu ve iki katlıdır. Zamanında hem dini hem de fenni ilimlerin öğretildiği önemli bir ilim merkezidir. Taç kapısı, mukarnas süslemeleri ve geometrik taş işçiliği i...

  T okyo’da bir akşam üzeriydi. Uçağın inişinden sonra geçen ilk birkaç saat hâlâ üzerimdeydi ama sokaklar… O sokaklar! Ne zaman ki küçük bir araya daldım ve neon tabelaların altından geçerek yavaş yavaş yürümeye başladım, işte o an Tokyo’nun bana “hoş geldin” dediğini hissettim. İlk karşılaştığım şey, dar bir sokağın köşesinde tüten bir yatai tezgâhıydı . Küçücük bir arabadan yükselen buhar, havaya karışmış soya sosunun tuzlu kokusu, bir de minik taburelerde oturan insanların çubuklarını sessizce çevirişi... İşte tam orada durdum. Kalbim biraz hızlandı; çünkü bu, izlediğim Japon filmlerinden fırlamış gibiydi. Tezgâhın arkasında yaşlı bir adam vardı, alnında beyaz bir havlu sarılı, elleri tecrübeli. El çabukluğuyla hazırladığı takoyakiler , içi ahtapot dolu o sıcak hamur topları, sıcaktan parlayan kutulara yerleştiriliyordu. Bir kutu aldım. İlk ısırıkta ağzımda patlayan o sıcaklık, beni çocukluğuma götürdü. Herkesin kendi sokak lezzeti hafızası vardır ya; bu, artık benimkilerden ...