Yıllar önce Zülfü Livaneli'nin okuduğum ilk kitabı. Ayrıca ikinci kez okunmayı hak ettiğini düşündüğüm nadir kitaplardan biridir.
Kitabımızın kahramanı Maya adında eşinden ayrılmış , bir çocuk sahibi , İstanbul Üniversitesi'nde halkla ilişkiler bölümünde çalışan bir kadın. Bir yandan iş bir yandan ev çocuk derken hayatın neresinde olduğunu ya da olması gerektiğini bilemeyen, şaşırmış ve sıkıntılar için de cebelleşen ülkemizde de pek çok örneği olan kadınlardan sadece biri .Bu arada kitabı okurken ben yine dayanamayıp anlatılan hikayenin gerçek olup olmadığı ile ilgili pek çok kez arama motorundan araştırma yaptım ama benim için gerçek bir hikaye olmayacak kadar gerçek bir hikaye. Şu da bir gerçek ki bu ve bunlara benzer pek çok hayatlar geçti bu topraklardan .Konuya dönecek olursak bir gün Maya Duran görevi sebebiyle ABD'den gelen Alman asıllı Profesör Maximilian Wagner'i karşılamasıyla olaylar başlar. Uzun yıllar önce 1930 'lu yıllarda İstanbul Üniversitesi'nde hocalık yapmış olan profesörün isteği üzerine , Maya bir gün onu Şile'ye götürür ve orda belki de dünyanın en iyi keman virtüözünden unutulmayacak bir serenat dinler. Her tını yaşanan aşkı, acıyı, kayıpları , sırları ve birleşemeyen sevdalıları anlatmaktadır.
Sıkılmadan kısa sürede okuyacağınız ve kalbinizin bir yerlerinin de cız edeceği bir hikaye ile sizi baş başa bırakıyorum...
"Bu dünyada sana kötülük yapmak isteyen insanlar çıkacak karşına , ama unutma ki iyilik yapmak isteyenler de çıkacak.Kimi insanın yüreği karanlık kimininki de aydınlıktır.Geceyle gündüz gibi!Dünyanın kötülerle dolu olduğunu düşünüp küsme,herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama! Kendini koru kızım,insanlara karşı kendini koru ! "(s.88)
"Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun ? Sen insanlara baktığın zaman ünüformalar,bayraklar ve din görüyorsun!
Peki ,sen ne görüyorsun bakalım?
İnsan , sadece insan .Seven ,acı çeken ,acıkan,üşüyen,korkan bir insan ."(s.153)
"Her iktidar adam öldürür mü ?
Evet , iktidar zulüm demektir.Hele denetlenmeyen iktidar .
Peki ,iyi insanlar iktidara gelirse?
Öyle şey olmaz.
Neden?
İyi insanlar iktidara gelemez gelse bile iktidar onu bozar,zalim yapar." (s.231)
"Doğrudur kitap okumak karın doyurmuyor .Ancak karnı tok ,beyni boş adamlardan çektiğimiz kadar hiç kimseden çekmedik ."
"Hayatımda mutlu günlerim olmuştu elbette ,ama mesele sadece mutluluk değildi .Önemli olan yaşadığını, hayatın bir anlamı olduğunu ,bir değeri olduğunu hissetmekti."(s.405)
Yorumlar
Yorum Gönder